Korynesporoza roślin dyniowatych

Choroba atakuje wszystkie dyniowate, chociaż najczęściej występuje na ogórkach. Pierwsze sygnały świadczące o infekcji pojawiają się na starszych liściach i mają postać kanciastych, żółtych plam. W uprawie polowej plamki te powiększają się, stają się okrągłe z jasnobrązowym środkiem i brunatną otoczką. W późniejszym okresie duże plamy szarzeją i odpadają, pozostawiając po sobie otwór przypominający postrzał lub sprawiają, że liść wygląda na zniszczony. W warunkach szklarniowych plamy mają jasny środek i pierścienie tworzone przez oliwkowo-zieloną tkankę oraz żółte krawędzie. Na koniec może dojść do całkowitej utraty liści. Plamy na pędach i ogonkach liściowych są bardziej wydłużone, co pomaga odróżnić tę chorobę od innych, w tym antraknozy, mączniaka rzekomego lub kanciastej plamistości liści. Wczesna infekcja wierzchołków owoców odpowiada za wytworzenie ciemnych, pomarszczonych owoców. Możliwe jest także porażenie korzeni i kwiatów.

Grzyb może przetrwać na zainfekowanych resztkach roślinnych co najmniej dwa lata. Może też żyć na chwastach żywicielskich. Jest przenoszony przez prądy powietrza. Najkorzystniejsze dla rozwoju choroby są wysokie temperatury (25–35°C) i długie dnie, chociaż infekcja zachodzi w warunkach wilgoci i umiarkowanych temperatur (21–26°C). Ponadto rozwojowi choroby sprzyjają wahania temperatury w ciągu dnia.

Należy uprawiać odmiany odporne na chorobę, o ile takie są dostępne. Wdrożyć plan prewencyjnych oprysków fungicydami. W przypadku upraw osłanianych wdrożenie dobrych praktyk sanitarnych pomaga unikać występowania choroby.