Czarna zgnilizna zawiązków i pędów roślin dyniowatych

Didymella bryoniae (anamorfa: Phoma cucurbitacearum)

Didymella bryoniae jest patogenem atakującym liście, który może zakażać wszystkie gatunki dyniowatych. Po infekcji siewek szybko wywiązuje się zgorzel. W przypadku starszych roślin symptomy rozwijające się na liściach mają formę okrągłych, ciemnobrązowych lub czarnych plam otoczonych żółtą obwódką. Z czasem zmiany te zasychają, pękają i odpadają. Zjawisko to zwane jest często „otworami po postrzale”. Infekcja na brzegach liści zaczyna się od więdnięcia. Postępuje ku środkowej części liścia, powodując rdzę. Na zainfekowanych pędach mogą tworzyć się narośle uwalniające charakterystyczną żywiczną wydzielinę o brązowym lub czerwonym kolorze. Silnie porażone pędy mogą być zajęte w całości, co prowadzi do zamierania pnączy. W obrębie zainfekowanych liści lub tkanki pędów mogą powstawać drobne, czarne owocniki (pyknidia lub pseudotecja). Objawy świadczące o porażeniu owoców wahają się od drobnych, wodnistych plam o owalnym bądź okrągłym kształcie po duże obszary nekrotyczne. W obrębie zmian mogą rozwijać się czarne zarodniki. Infekcja może prowadzić do zmiękczenia w obrębie końcówek kwiatostanów, które mogą brunatnieć albo zielenieć. W przypadku porażenia szypułek może dojść do przerwania rozwoju owoców.

Uprawy polowe: Grzyb zimuje na zakażonych resztkach pożniwnych ogórków oraz na dziko rosnących dyniowatych. Patogen może też być przenoszony drogą powietrzną. Zranienia powodowane przycinaniem, żerowaniem owadów lub pracami polowymi mogą stać się istotnymi punktami przenikania grzyba do wnętrza rośliny. Choroba ma najpoważniejszy przebieg w uprawach prowadzonych na otwartych polach w okresach umiarkowanej temperatury oraz w czasie mokrej pogody. Optymalne dla infekcji temperatury wynoszą od 20 do 25°C.

Uprawy pod osłonami: Rozwojowi choroby sprzyjają nocne chłody i wysoka wilgotność. Porażenie otwartych kwiatów może prowadzić do poważnego pogorszenia jakości owoców, które tracą wartość handlową.

Należy unikać zraszania. Należy wykluczyć dyniowate z uprawy na co najmniej trzy lata i przejść na uprawę niepodatnych na infekcję roślin nieżywicielskich. Ma to na celu przerwanie cyklu chorobowego. Należy niszczyć chwasty i usuwać dziko rosnące dyniowate z potencjalnych lokalizacji polowych. Wdrożyć plan prewencyjnych oprysków fungicydami. Należy wysiewać materiał zaprawiony fungicydami. W przypadku upraw osłanianych poza wymienionymi metodami należy wdrożyć program odkażania gleby, a także ściśle przestrzegać wymogów w zakresie odkażania sprzętu i ludzi.