Ziektewijzer

Urocystis colchici, U. cepulae (syn. U. magica)

Geïnfecteerde zaailingen gaan vaak binnen zes weken na het opkomen dood. Eerst verschijnen donkere plekken op cotylen, vlak nadat ze boven de grond komen. Op oudere planten kunnen verheven, blaarachtige laesies optreden aan de basis van de rokken, en grotere laesies doen de bladeren omlaag krullen. Binnen in de bladeren, bladschedes en bollen kunnen strepen ontstaan. Rijpe laesies bevatten een massa zwarte, poederachtige sporen. Geïnfecteerde planten worden in hun groei belemmerd naarmate de infectie zich van blad naar blad verder naar binnen ontwikkelt.

De schimmel kan meerdere jaren als rustende sporen overwinteren in de bodem. Verspreiding van de schimmel vindt plaats via geïnfecteerde plantuien, verspeende planten en wanneer sporen worden vervoerd door wind, apparatuur en water. Uienzaailingen zijn gevoelig voor infectie van vlak na het kiemen tot ze het stadium van het eerste echte blad bereiken. Nadat een nieuw blad ontstaat, maakt het een groeifase door waarin het gevoelig is voor infectie. Na deze groeifase treedt geen infectie meer op. De optimale temperaturen voor het kiemen en de groei van de sporen zijn 13-22 °C (56-72 °F), terwijl beide afnemen boven 25 °C (77 °F).

Chemische zaadbehandelingen kunnen zaailingen beschermen tijdens het gevoelige stadium. Daarnaast kan elke teeltpraktijk die bevorderlijk is voor snelle groei het gevoelige stadium van de uien verkorten. Gezonde plantuien en verspeende planten die in besmette grond worden geplant, kunnen aan infectie ontsnappen. Wisselteelt met andere gewassen dan uien gedurende drie jaar of langer vermindert de ziekte eveneens.