Ziektewijzer

Het diagnostische symptoom is een lichte, geelbruine laesie die verandert in een donkerbruin verzonken gedeelte bij de apex van de vruchten. De laesie wordt gewoonlijk groter, meer verzonken en leerachtig en gaat vaak vergezeld van een droge rot. Op het oppervlak van de laesie kan een zwarte schimmel groeien. Soms is er sprake van inwendige zwarte rot van het weefsel in het midden van de vruchten met weinig of geen uitwendige symptomen. Normaliter ontstaan de symptomen het eerst op half ontwikkelde vruchten.

In het algemeen kunnen alle bodem- of teeltomstandigheden die van invloed zijn op de opname van calcium tot deze aandoening leiden. Neusrot treedt vaak op tijdens afwisselende perioden van hoge en lage bodemvochtigheid en snelle plantengroei. Andere aandoeningen die neusrot kunnen veroorzaken zijn o.a. een overmatig zoutgehalte in de bodem en wortelbeschadigingen.

Gebruik van tolerante variëteiten kan het optreden van deze aandoening beperken. Toediening van kalk of calciummeststoffen voor het planten is een veelgebruikte methode om de incidentie van neusrot te beperken. Irrigatie tijdens droog weer of gebruik van mulch om te zorgen voor een constante vochttoevoer naar de plant kan dit probleem helpen voorkomen. Gebruik van overmatige stikstof, vooral in de vorm van ammonium, dient te worden voorkomen, omdat dit de calciumvraag van de plant verhoogt en de beschikbaarheid van calcium in de bodem vermindert. Velden waar uniforme irrigatie moeilijk is of velden met een hoog zoutgehalte dienen te worden vermeden. Wortelbeschadigingen als gevolg van mechanische schade of ziekte kunnen deze aandoening verergeren en dienen te worden voorkomen.