Ziektewijzer

Ralstonia solanacearum.

Er zijn vijf stammen gemeld.

Wereldwijd (tropische en subtropische streken)

Als eerste symptoom gaan de onderste bladeren hangen, al snel gevolgd door verwelking van de hele plant. Bladvergeling wordt niet in verband gebracht met deze verwelkingsziekte. Wanneer de stengel wordt doorgesneden, komt een slijmerig, grijs exsudaat uit het doorgesneden uiteinde. Als de stengel in de lengterichting wordt doorgesneden, wordt een gele tot lichtbruine vasculaire verkleuring zichtbaar, die later donkerbruin en/of hol wordt, naarmate de ziekte voortschrijdt. Een hulpmiddel voor een snelle diagnose is een pas afgesneden stengelstuk in water te leggen. Er zal een witte, melkachtige stroom bacteriën uit de afgesneden stengel komen.

Deze bacterie heeft een gastheerscala van meer dan 200 plantensoorten, die hij kan infecteren en waarop hij kan overleven. Hij kan ook overleven in de bodem waar hij wortels infecteert via natuurlijke wonden die worden veroorzaakt door de vorming van secundaire wortels of door verspenen, teeltpraktijken en aanvreting door nematoden. Ook kauwende insecten kunnen de bacterie overdragen. Hij kan verspreid worden in irrigatiewater, in de bodem via machines en met zieke jonge planten. Warm (29-35 °C, 84-95 °F) weer en een hoge bodemvochtigheid bevorderen de ontwikkeling van deze ziekte.

Gebruik van ziektevrije jonge planten, fumigatie van de bodem, onkruidverdelging en wisselteelt kunnen de incidentie van deze ziekte verminderen. Enten op resistente onderstammen of gebruik van tolerante variëteiten kan doeltreffend zijn om de verliezen door bacteriële verwelkingsziekte te minimaliseren.