Ziektewijzer

Sclerotium rolfsii (teleomorf: Athelia rolfsii)

Deze schimmel infecteert opkomende zaailingen onder of vlak boven de grond en veroorzaakt omvallen. Onder gunstige milieuomstandigheden kan Sclerotium rolfsii elk deel van de plant infecteren. De eerste symptomen van ziekte in volwassen planten zijn donkerbruine laesies op de stengel vlak boven of onder de grond. De eerste bladsymptomen zijn progressieve vergeling en verwelking. Later produceert de schimmel waaierachtige webben van wittig mycelium rond de verrotte stengel. Binnen in de myceliummassa vormen zich kleine bruine sclerotiën. Naarmate de ziekte voortschrijdt, zullen de geïnfecteerde planten verwelken en doodgaan.

Sclerotium rolfsii heeft een breed scala van gastheren. De schimmel overwintert als mycelium of sclerotiën in en op geïnfecteerde plantenresten. Sclerotiën kunnen jarenlang in de grond overleven. Regenval of irrigatie na een periode van droogte stimuleert doorgaans het kiemen van sclerotiën en zet het infectieproces in gang. Hoge vochtigheid en hoge temperaturen bevorderen in het algemeen snelle schimmelgroei en ziekteontwikkeling. Een bodem-pH tussen 3 en 5 is optimaal voor schimmelgroei. Bij een bodem-pH van 7 of meer, wordt het kiemen van sclerotiën geremd. Sclerotiën verspreiden zich over korte en lange afstanden via geïnfecteerde jonge planten, plantenresten, de bodem, oppervlaktewater en op landbouwapparatuur en zaad van een slechte kwaliteit.

Wisselteelt met grassen en diepploegen om sclerotiën te begraven, helpen het inoculumniveau in de bodem te verminderen. Teel de planten in verhoogde bedden om de bodemdrainage te bevorderen. Bij kleinschalige teelt geïnfecteerde planten wieden zodra de symptomen zichtbaar worden, om verspreiding van de ziekte te beperken. Bodemfungiciden en biologische bestrijding met Trichoderma spp. en Gliocladium virens bieden enige bescherming.