Ziektewijzer

Wereldwijd, in tropische en subtropische streken

Deze schimmel tast zaailingen vlak na het opkomen aan. Op de stengel ontwikkelen zich donkerbruine laesies, vlak boven de grond. Uiteindelijk omringt een droge rot of woekering de stengel, waarna de zaailing inzakt en doodgaat. Wanneer oudere planten worden geïnfecteerd, ontwikkelen zich ronde of onregelmatige grijze tot bruine laesies op de lagere bladeren en stengels. Laesies worden groter en groeien samen, waardoor volledige vergeling van het blad en ernstige ontbladering ontstaan. Woekeringen op stengels kunnen tot verwelking of afsterving van het bovenste deel van de plant leiden. Vruchtlaesies beginnen als zachte, lichtbruine, verzonken ovale gedeelten. Later worden de vruchtlaesies dieper en groter en groeien ze samen, waarna een zachte, sponsachtige rot ontstaat. Bij droog weer kunnen vruchten verschrompelen en mummificeren. Een diagnosekenmerk zijn de minuscule zwarte vruchtlichamen (pycnidia) die zich in een rond patroon ontwikkelen in het midden van volwassen laesies. Pycnidia vormen de inoculatiebron voor latere infecties.

Deze schimmel kan overleven in plantenresten of in gemummificeerde vruchten in de bodem. Infectie kan optreden wanneer inoculum door regen of beregening op blad en stengels spat. Zaad dat geproduceerd wordt door planten die in aangetaste velden zijn geteeld, kan besmet zijn met schimmelsporen en ertoe leiden dat de ziekte bij zaailingen ontstaat. Warm, vochtig weer is in het algemeen gunstig voor Phomopsis Blight.

Zaai hoogwaardig zaad om pathogeenvrije jonge planten te produceren. Verwijder en vernietig al het geïnfecteerde plantenmateriaal en voer wisselteelt in om de ziektecyclus te doorbreken. Mulch en vorenirrigatie kunnen het spatten van water en grond beperken. Een schema voor regelmatig gebruik van beschermende fungicide spuitmiddelen kan de schade beperken in velden waarvan bekend is dat de ziekte er voorkomt.