Ziektewijzer

Sclerotium rolfsii (teleomorf: Athelia rolfsii)

Sclerotium rolfsii (teleomorf: Athelia rolfsii) wordt vaak aangetroffen bij kanteloep, kalebas en watermeloen. Het eerste symptoom van de ziekte is verwelking van de plant, midden op de dag. De bladeren worden geel, waarna de plant binnen enkele dagen inzakt en doodgaat. Het snelle inzakken van de plant is te wijten aan het feit dat de stengel vlak boven de grond ingesnoerd wordt, en vaak is het hele wortelstelsel volledig verrot. De schimmel ontwikkelt een wit mycelium, dat waaiervormig kan zijn, over het oppervlak van de stengel. Binnen het witte mycelium kunnen lichtbruine weefselklompjes (sclerotiën) voorkomen, ingebed in het witte mycelium. Deze sclerotiën worden met het ouder worden donkerbruin. De schimmel infecteert ook vruchten die in contact komen met besmette grond, waarna verzonken, gele vlekken ontstaan die rotten en inzakken. Terwijl de vrucht verrot, kunnen zich grote hoeveelheden wit mycelium en sclerotiën vormen.

Sclerotiën, d.w.z. de overwinteringsstructuur, maken het mogelijk dat Sclerotium rolfsii vele jaren in de bodem kan overleven. Sclerotiën worden verspreid door verplaatsing van grond of via oppervlaktewater. De ziekte wordt bevorderd door hoge temperaturen [27–32ºC (80–90ºF)] en hoge bodemvochtigheid.

Een goed ontsmettingsprogramma is in het algemeen de meest effectieve bestrijdingsmaatregel. Verwijder en verbrand geïnfecteerde planten om inoculumvorming te voorkomen. Gewasresten diepploegen om het inoculumgehalte te verminderen. Gedurende een periode van drie tot vijf jaar afwisselen met teelt van niet-gastheergewassen (maïs en graan). Goed waterbeheer kan de bodemvochtigheid beperken, wat op zijn beurt de hoeveelheid kiemende sclerotiën in de bodem vermindert. Fumigatie kan ook voor bestrijding zorgen. Sommige fungiciden zijn doeltreffend gebleken bij het bestrijden van deze ziekte.