Sclerotinia stengelrot

Alle komkommerachtigen zijn gevoelig voor sclerotinia stengelrot. Deze schimmel kan net boven de grond stengels infecteren, en boven de grond bladeren en vruchten. Het eerste teken van ziekte is een witte, wattige begroeiing op geïnfecteerd weefsel. Naarmate de ziekte voortschrijdt, wordt de plant geleidelijk geel en kan deze doodgaan. Als een geïnfecteerde stengel wordt opengesneden, kan wit mycelium te zien zijn in het merg, samen met grote (6–12 mm) zwarte sclerotiën. Na infectie kunnen de vruchten gekoloniseerd worden door het witte mycelium van Sclerotinia sclerotiorum en snel zacht en waterig worden.

De schimmel kan vele jaren als sclerotiën in de bodem overleven. Deze overwinteringsstructuren kunnen planten infecteren door mycelium te produceren en apothecia te vormen, die ascosporen laten vrijkomen. De ziekte ontwikkelt zich bij lage tot gematigde temperaturen en vochtige omstandigheden. Bladeren die lang nat blijven (12–24 uur) zijn optimaal voor ziekteontwikkeling. De schimmel heeft met meer dan 500 plantensoorten een uiterst breed scala van gastheren.

Voer goede teeltpraktijken in, zoals drie- tot vijfjarige wisselteelt met niet-gastheren (maïs, tarwe en sorghum), ontsmetten en diepploegen na een gewas, om deze ziekte te beperken. Daarnaast kan zorgvuldig irrigatiebeheer het optreden van de ziekte minimaliseren. Aangetoond is dat toediening van een biologisch bestrijdingsmiddel (d.w.z. Coniothyrium minitans) populaties levensvatbare sclerotiën in de bovenste twee centimeter van de bodem vermindert. Verder is aangetoond dat gebruik van fungiciden Sclerotinia stengelrot bestrijdt. Fumigatie van de bodem is gewoonlijk een effectieve bestrijdingsmethode in kassen.