Echte meeldauw

De symptomen beginnen als stervormige, witte laesies aan de bovenkant van de bladeren. De laesies groeien geleidelijk samen en het lijkt of het bladoppervlak met wit poeder is bestrooid. Infectie op kool of bloemkool kan de grootte van het hart beperken. Bij spruiten verplaatst de ziekte zich naar de stengels waar de sporulatie vergezeld gaat van een paarsige verkleuring van het gastheerweefsel. Spruitknoppen kunnen ernstig geïnfecteerd zijn, wat tot een onverkoopbaar product leidt.

Deze obligate ziekteverwekker overwintert als cleistotheciën op dood gastheerweefsel of als mycelium in levend weefsel. Onkruidsoorten dienen als alternatieve gastheren buiten het teeltseizoen en fungeren vaak als een inoculatiebron voor volgende ziektecycli. In het algemeen zijn dauw en gematigde temperaturen [15-20 °C (59-68 °F)] bevorderlijk voor de ziekteontwikkeling en worden conidia gemakkelijk verspreid door de wind of door het oogsten van het gewas. Ook waterstress binnen de gastheer bevordert de infectie.

Gebruik preventief fungicidespuitmiddelen en verdelg kruisbloemig onkruid en spontaan opgekomen planten om deze ziekte te bestrijden.